Wat is homeopathie?

De naam ‘homeopathie’ en de grondgedachten van homeopathisch werken komen van Samuel Hahnemann. Samuel was goed in zijn talen, gaf er les in en vertaalde tussen zeven verschillende talen.

En hij was arts. Zijn werkende leven wisselde hij beide talenten af, dan weer werkte hij als dokter, dan weer als vertaler van werken over geneeskunde. Zijn werk en leven leiden hem uiteindelijk naar Parijs waar hij tot de rudimentaire inzichten zou komen die de naam én de grondgedachte van homeopathie zouden vormen.

Zijn kritiek op de geneeskunde van zijn tijd was dat artsen evenveel goed als kwaad deden. Veel medicijnen waren namelijk regelrecht dodelijk. Dat moest anders kunnen en Hahnemann ging op scheikundig onderzoek uit. Zijn testobject was hijzelf. Bij het toedienen van een malariamedicijn viel het hem op dat hij malaria-achtige symptomen kreeg. Dat leidde uiteindelijk tot zijn eerste uitgangspunt: ‘dat wat ziek maakt kan genezen.’

Het tweede uitgangspunt betreft de verdunning. Logisch, dat wat ziek maakt, maakt ziek, maar als je het nu eens verslapt. Als je de stof nu eens zo verdunt dat het niet ziek maakt. Wat gaat die stof dan doen? Samuel ondervond dat hij zijn processen van weerstand aanzet, dat het zijn balans in het immuunsysteem helpt herstellen.

Inmiddels heeft homeopathie zich behoorlijk ontwikkeld, we snappen veel beter welke stoffen waarbij gebruikt kunnen worden en we zijn ons veel bewuster van de samenhang met de persoon en de persoonlijke situatie van de cliënt. Maar de basis is nog hetzelfde: ‘dat wat ziek maakt kan genezen’ en ‘verdunning’.

Homeopathische geneesmiddelen

Er zijn veel homeopathische geneesmiddelen die je gewoon bij de apotheek kunt kopen zonder recept. Die geneesmiddelen richten zich op heel algemene klachten, vaak van voorbijgaande aard. Je kunt ze rustig gebruiken op basis van zelfdiagnose.

Maar daarvoor ben je waarschijnlijk niet hier. In geval van jouw klacht of vraag zal de homeopatisch arts je uitgebreid bevragen en misschien ook nog enkele tests doen. Omdat we geen klacht behandelen maar een mens, is het medicijn bijna nooit twee keer gelijk. Logisch ook als je bedenkt dat we er op uit zijn jouw unieke afweersysteem opnieuw te balanceren.

Homeopathie en de wetenschap

Dat het er niet is, komt omdat de wetenschap er tot voor kort maar weinig aandacht aan schonk. Gelukkig zit daar verandering in. De grote weerstand van wetenschappers zat hem in de ‘verdunning’. En, laten we wel wezen, dat klinkt ook erg onlogisch een stofje eindeloos verdunnen totdat het er eigenlijk niet meer inzit en dan zeggen dat het werkt. In een homeopatisch medicijn zit de werkende stof niet meer. En daarmee was de wetenschappelijke kous af.

Daarmee ging de wetenschap voorbij aan het feit dat er geen enkele homeopaat is die zal beweren dat de verdunde stof het werk doet. Een essentieel onderdeel van de verdunning is het schudden. In de ogen van homeopaten gebeurt er ‘iets’ met de verdunde stof. Die neemt kwaliteiten van de werkende stof over.

Dat klinkt te mooi om waar te zijn. Een verdunde stof, laten we zeggen: water, die de kwaliteiten van een werkend medicijn overneemt. En hoe dan? Dat klinkt bijna magisch!

Vandaar ook dat de wetenschap veel moeite had, en weinig heil zag in serieus wetenschappelijk onderzoek anders dan naar het placebo-effect. Tot een jaar of vijf geleden een aantal Nobelprijswinnende wetenschappers achter elkaar aangaven niet meer zo klakkeloos tegen homeopathie te zijn. Inmiddels weten we dat een verdunde stof inderdaad kwaliteiten van een werkende stof kan overnemen. Het heet ‘het geheugen van water’. Met het opstarten van serieuze onderzoeken wordt nu ook door de wetenschap werk gemaakt van het begrip en de kennis rondom homeopathie.

Meer weten?